Kan deze bril nog wel op mijn leeftijd?         Over senioren, rolmopsen en paars haar.

Op haar neus een grote goudkleurige bril van Cazal. Bordeauxrode sierstukjes op de hoeken. Een zalmkleurige bloemetjes jurk tot ruim over de knie. Haar rijkelijke omvang gesnoerd in een korset. De aanblik van de paarse spoeling in haar grijze haar als een gevaar voor je tandglazuur. En dan had ze nog in het raamkozijn rode begonia’s, in de koelkast een potje rolmopsen en op zondag roze marsepeinen koekjes gevuld met room. Mijn oma.

Ze was zo anders dan de 70 en 80+ vrouwen van nu. Al weet ik niet of zij rolmopsen in de koelkast hebben staan. Maar de kapsels zijn nu ‘pittig, kort en natuurlijk grijs’. De jurken zijn vervangen door ‘een broek met een vlot kort jasje in hippe kleuren’. In hun raamkozijnen staan ‘design-achtige potten in sets van 2’. En de bril van tegenwoordig?

Ja, ook oma’s grote goudkleurige bril met sierstukjes is inmiddels vervangen!

Al gebeurt het nog wel dat de 70 plusser bij mij aan tafel vraagt: Kan deze bril nog wel op mijn leeftijd? En dan denk ik onwillekeurig aan mijn lieve oma van toen. Niets valt meer te vergelijken met deze whatsappende, facebookende, skypende, reizende, ondernemende ‘ouderen’.

Ook de brillen zijn anders! En dat vind ik GE-WEL-DIG!

De senioren van nu, en vlak daarin de mannen niet uit, kijken heel anders tegen brillen aan dan 15 jaar geleden. En ik kan dat heus weten, ik heb het meegemaakt. Zo jong ben ik nu ook niet meer! 😉

Natuurlijk, soms hebben ze een klein zetje nodig.
Ok, je hebt gelijk, soms een wat groter zetje.

Om te beginnen stel ik ze altijd gerust. “Brillen pássen is gratis. De koffie ook. En het chocolaatje idem dito. Dus een leuke tijd heeft u sowieso bij de opticien.”

Dan zijn er (stille) bezwaren die getackeld moeten worden:
– Wat zullen ze in de flat wel niet van me denken?
– Vind mijn zoon dit niet te hip voor zijn oude moedertje?
– Moet zo’n oud wijfie nou zo nodig nog meedoen?
– Lijk ik niet op Truus van de bridge-club?

En als ze dan glimlachend voor de spiegel staat, een onzichtbaar pluisje van het hippe jasje plukkend, een hand door het pittige korte haar haalt, haar gestifte lippen nog eens naloopt en dan met de laatste twijfel in haar stem zegt:

Kan deze bril écht nog op mijn leeftijd?

Dan vraag ik: heeft u al een zalmkleurige bloemetjes jurk in de kast en begonia’s in het raamkozijn? Rolmopsen in de koelkast? Allemaal niet?
NOU DAN!