Hoe oud ik was? Misschien een jaar of 12. Ik zou het mijn vader eens moeten vragen eigenlijk. Maar zo af en toe mocht ik mee op zaterdag naar zijn werk. Helemaal in Rotterdam, op de Kerstendijk. Met de tram die langs de winkel denderde, tenminste zo voelde dat voor mij. En aan de overkant van de straat de grote markt, met enorme gekleurde snoepkramen. Uren was ik bezig met brillen uit elkaar halen en weer in elkaar schroeven. Kunststof monturen heet stoken en proberen te verzieken.
Maar nee, ik wilde geen opticien worden zoals mijn papa. Hij heeft me er ook nooit naar gevraagd. Zelf kiezen, dat was het belangrijkste. En dus wilde ik apothekersassistente worden. Totdat ik op de Havo voor scheikunde en natuurkunde een 5 had op mijn rapport. Vraag me niet waarom, maar ineens wilde ik dan toch opticien worden.
Mijn vader is op zijn 14e het vak ingegaan, bij een opticien in Zwijndrecht. Zo ging dat vroeger, heel jong al aan het werk. Ik was 18 toen ik mijn eerste betaalde baan kreeg in de optiek. Slechts 4 bazen heeft hij ‘versleten’ in zijn carrière. Net zoveel als ik nu.
“Oh, dus jij bent de dochter van Ad Zuidweg.” Hoe vaak ik dat niet gehoord heb, en nog steeds! En jazeker, we praten veel over brillen en alles wat erbij hoort. Nou ja veel, zeg maar gerust idioot veel. Is natuurlijk niet zo vreemd, hij is gek (sorry pap) en ik ben gek, van brillen uiteraard.
Na 48 jaar optiek, is hij enkele jaren geleden met pensioen gegaan. Genieten van zijn vrije tijd, samen met mijn mama. Genoeg van brillen? Blijkbaar niet! Donderdag vertrekken we weer samen naar de beurs in Parijs, de Silmo. Brillen, brillen en nog meer brillen.
Sinds zijn ‘werkeloze bestaan’ is hij mijn beursmaatje. Kilometers beurshallen lopen we door. Parijs en Milaan. Elk jaar. Ik vind het geweldig! Vragen stellen hoeven we niet, een blik is genoeg. Eet-, drink- en plasbehoeftes lopen angstaanjagend gelijk. Zit-, praat- en werkmomenten ook. Samen uitvogelen waarom vinden we dit merk niks of die bril waanzinnig. Ideeën die ik heb toets ik aan zijn mening en jarenlange ervaring. Maar net als 20 jaar geleden geldt nog steeds: zelf kiezen is het belangrijkste.
Pap, tot donderdag! We mogen weer!
Heerlijk is dat, bijna zonder woorden hetzelfde doen!!! Veel plezier!
Leuk verhaal, je carrierewens geerfd
Moest je zelf trouwens een bril als kind?
Nee Dietke, ik hoefde geen bril als kind. Wat voor carrière ga jij tegemoet? #benbenieuwd
Ik ben sociaal werkster.
Ahhh wat een leuk stuk, bedankt voor het kleine inkijkmoment!!
En jij ook weer bedankt voor je leuke reactie Claudia!