Een vriendin vroeg me: Is er nou nog een leven buiten de optiek? Heftig knikkend zei ik haar dat ik heus nog wel een ander leven had. Ik weet niet meer of mijn woorden nu haar of juist mezelf moesten overtuigen. Wat ik wel weet is dat ik toen krampachtig probeerde in het weekend echt vrij te zijn van mijn werk, maar wat een strijd was dat …
Zaterdagavond
Het is mijn 3e grote liefde: Cuba en alles wat ermee te maken heeft, dus ook salsa dansen. Ik houd mijzelf nog altijd voor dat ik op een salsafeestje even geen brillenmeisje ben. Geen leidinggevende, optometrist, brilexpert of wat dan ook. Afgelopen weekend was ik weer op een leuk Cubaans feestje en ik zie een kale man op de dansvloer zijn bril steeds ophijsen. Sjonge, wat is die slecht afgepast! Ik heb plezier om de Cubaan die stoer rondloopt met een glinsterende zonnebril op, alsof hij zo uit een videoclip is gestapt. En de toiletjuffrouw moet ik echt complimenteren om haar gewaagde cat-eye bril, wat haar zelfs aan het blozen maakt.
Heerlijk, zo’n ontspannen vrije avond ….
Zondag
De activiteit voor vandaag valt onder het hoofdstuk ‘mijn-horizon-verbreden’ en dus breng ik voor het eerst van mijn leven een zonnige vrije dag door in het Haarlemse honkbalstadion. Nederland staat op het programma én Cuba(!). Vanaf de tribune laat ik het allemaal heerlijk op me inwerken. Voor mij zit een jonge vrouw met een zwarte D&G zonnebril op. Een mooi en tijdloos model, staat haar goed. Ik heb fantastisch zicht op het veld en het spel boeit me meer dan ik had gedacht. Misschien wordt mijn mening enigszins beïnvloed door de spelers. Niet te missen is de opvallende Oakley zonnebril op de neus van één van de heren: spierwit met spiegelende fire iridium glazen. Fantastisch mooie bril en perfecte oogbescherming door het materiaal waar het van gemaakt is.
Wat een verrijkende vrije dag is dit …
Maandag
Op deze druilerige dag ga ik gezellig lunchen met mijn broer. Het is een maandelijks initiatief, maar we zijn blij als het eens in de 3 maanden lukt. In de brasserie is het rustig. Aan de leestafel een nette heer gebogen over de krant, leesbril half op zijn neus en een koordje om zijn nek. Doet me denken aan een eerder blog. De ober loopt mijn blikveld binnen en vanachter de helder blauwe kunststof bril zie ik pretlichtjes in zijn ogen, hij heeft het blijkbaar naar zijn zin. Mijn broer en ik kiezen weer eens unaniem voor een omelet en ons gesprek duikt direct de diepte in als de gebrilde ober ons tafeltje verlaat.
Wat een waardevolle vrije middag …
En wat ben ik blij dat ik niet meer krampachtig buiten werktijd, avonden en weekenden, probeer om los te zijn van wat ik nu eenmaal het leukste vind …. gewoon brillenmeisje zijn!
Voor jou geen mooier leven dan een brillenleven, toch? 🙂
Dat heb jij goed gezien, Sonja!