Arrgh! Wat is het koud bij die deur. Maar blijven lachen, handjes schudden, bloemen in ontvangst nemen. Ja ook een fles champagne en een doos chocolade. Leuk en heerlijk allemaal. Jammer dat ik niet iedereen persoonlijk kan spreken of rond kan leiden. Ik wil zo graag horen wat ze er écht van vinden. Ah, daar komen de volgende alweer binnen. “Hey hallo! Dat is lang geleden. Wat leuk dat je naar de nieuwe winkel komt kijken.”
NIETS VAN DIT CIRCUS DUS!
Heropening van de nieuwe winkel.
Geen receptie. Wel een klantenactie.
TAART CADEAU. NIET 1, MAAR 2!
“U krijgt een taart thuisbezorgd dit weekend.”
Klanten reageren verrast als ze horen dat ze een taart bezorgd krijgen. Als ze vervolgens horen dat ze een adres op mogen geven waar de 2e taart bezorgd mag worden, vinden ze het helemáál te gek.
Ze kijken elkaar aan, vervolgens naar het papier en dan weer naar elkaar. “Peter en Karlijn dus, die hebben het verdient. Zij hebben zo’n rottijd achter de rug . Het is een gezin met heel veel kindjes en laatst gebeurde er …” In het kort word ik op de hoogte gesteld van de ellende van een mij onbekend echtpaar Peter en Karlijn.
Als ik later op de ochtend moeder en zoon van der Berg dezelfde vraag stel, roepen ze tegelijk “OMA”. Want oma is gevallen op het tuinpaadje en is zo lelijk terechtgekomen. Zij verdient zeker een taart.
Een ander stel dubt tussen twee adressen. Het ene gezin heeft al zoveel voor hun gedaan het afgelopen jaar, maar die andere familie ook en heeft zelfs een verjaardag dit weekend …
Wat is dat prachtig om te zien hoe je klanten met zorg het ‘tweede-taart-adres’ kiezen. Betrokkenheid, menslievendheid, verbondenheid. Wauw!
We doen het nog een week op deze manier: Eén bril, twee taarten.