Het is nu wel zo’n beetje voorbij. De tijd dat mijn uiterlijk tegen zat. Ik wist altijd precies wanneer het mis ging. “Dus jij hebt geleerd voor opticien?” Yep! Dit ‘meisje’ ging je ogen meten. Ik bespaar je mijn persoonlijke strijd. Bewijsgedrag en geldingsdrang. Als het me nu gevraagd zou worden, zou ik me gevleid voelen. Maar het wordt niet meer gevraagd.
Worden jouw ogen gemeten door een gediplomeerd opticien?
Niet om mijn ego te strelen dat ik er nog zo jong uit zie. Maar omdat het beroep opticien niet wettelijk beschermd is. Daarom moet je ernaar informeren!
Zelfs de groenteboer mag jouw ogen meten!
Er zijn inderdaad wel wat overeenkomsten. Of je nu spruitjes op kwaliteit beoordeelt of een ogenpaar. En wortels zijn inderdaad goed voor je ogen. Maar goed. Iedereen mag zich dus deskundige noemen (lees: opticien) na een cursus ogen meten. Intern of extern. Hetzelfde geldt trouwens voor contactlensspecialist. Mag ook iedereen.
Diploma’s in een houten lijstje.
Nee, ik heb mijn diploma’s niet aan de muur in de winkel. Dat staat oubollig. En dweperig. Wel heb ik een sticker bij de deur van het NUVO-keurmerk. Let iedereen daarop? Nee, nog niet. Geen sticker betekent niet gediplomeerd? Nee, hoeft niet. Op de website van de branche vereniging NUVO vind je in ieder geval wel een lijst met gediplomeerde opticiens.
Volgens de minister zijn je ogen je eigen verantwoordelijkheid.
Officieel valt de oogzorg van een opticien niet onder de uitoefening van geneeskunst of gezondheidszorg. Volgens het ministerie van Volksgezondheid ben je zelf ook verantwoordelijk om uit te vinden of je te maken hebt met een gediplomeerd opticien.
Vind de gediplomeerde opticien.
“Hoe lang duurt zo’n opticiensopleiding nou?” Sorry, maar dan voel ik me niet serieus genomen. Alsof mijn jeugdige uitstraling verklapt dat ik nog niet eens klaar kan zijn met school. Wat mij betreft, vraag gewoon op de man af. Of op de vrouw. “Ben jij gediplomeerd opticien?” En er is maar 1 antwoord goed. JA!